Wolf Man en Hollywood's zoektocht om monsters weer relevant te maken

Klassieke monsters zoals Dracula, het monster van Frankenstein, de onzichtbare man en de mummie hebben zich over generaties lang doorstaan ​​om hun angstaanjagende allure te behouden. Recente filmische iteraties, zoals Robert Eggers ' Nosferatu en Guillermo del Toro's aankomende Frankenstein -film, demonstreren deze blijvende aantrekkingskracht. Nu biedt schrijver-regisseur Leigh Whannell zijn eigen interpretatie van de Wolf Man.

Maar hoe revitaliseert men dergelijke iconische figuren voor het moderne publiek? Hoe maakt een filmmaker, zoals Whannell zelf vraagt, deze klassieke monsters zowel beangstigend als herkenbaar in de huidige tijd?

Om dit te verkennen, hebben we Whannell geïnterviewd, verdiepen we in de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk, zijn aanpak om de Wolf -man in 2025 te doen herleven, en de redenen waarom het publiek nog steeds zou moeten worden gefascineerd door deze tijdloze wezens. Zijn inzichten bieden een dwingend perspectief op de blijvende kracht van deze filmische iconen en hun voortdurende relevantie.