Overzicht SwitchArcade-recensie: ‘Marvel vs. Capcom Fighting Collection’, ‘Yars Rising’ en ‘Rugrats: Adventures in Gameland’

Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics ($ 49,99) - Een verzameling klassieke arcade-vechtspellen

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games gegroeid en beter geworden. Vervolgens uitgebreid naar het bredere Marvel-universum met Marvel Super Heroes, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel/Street Fighter-crossover, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom en With Marvel vs. Capcom 2, dat in alle opzichten schandalig is. Capcom blijft de lat hoger leggen. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics behandelt de eerste delen van de serie, evenals Capcom's uitstekende side-scrolling side-scrolling-game The Punisher. Dit is een fantastische verzameling spellen.

Deze collectie lijkt te zijn gemaakt door hetzelfde team als de Capcom Fighting Collection, en heeft in de meeste aspecten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas bevat dit slechts één opslagplaats in de hele collectie, gedeeld door alle zeven games. Dit is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar als je een side-scrolling side-scrolling game aan de mix toevoegt, wordt het nog erger, omdat je waarschijnlijk je voortgang in de vechtspellen onafhankelijk wilt opslaan. Nou ja, verder is het zoals verwacht. Er zijn tal van opties, zoals visuele filters en gameplay-opties, en er is geweldige extra content, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, evenals een online multiplayer-functionaliteit die terugdraait. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik wou dat er enkele consoleversies waren opgenomen. De PlayStation EX-versie van de teamvechtgame is zo anders dat het leuk zou zijn om deze toe te voegen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's om er een thuisgame voor één speler van te maken. Ik zou het niet erg vinden als Capcom ook twee van zijn Super Nintendo Marvel-games zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de collectie heet Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagplaats is die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. "Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics" is een andere must-have-collectie van Capcom, en presteert ook erg goed op de Switch.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars Rising ($29,99) - Rijzende sterren

Ik geef toe dat ik behoorlijk sceptisch was over deze game vanaf de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. "Waarom" het is gewoon de perfecte storm, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet het hier uitstekend, dus ook hier doet het het uitstekend. De graphics en geluidseffecten zijn geweldig, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het worstelt met de netelige kwestie van het proberen dit spel te koppelen aan de oude single-screen shooters. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, en het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkte wereld. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke games kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dit het juiste is om te doen, in plaats van iets volledig origineels te maken.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een game in Metroidvania-stijl die je een paar dagen in het weekend kunt spelen, dan zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($24,99) - Babykamer: Avonturen in Gameland

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg om het niet een paar keer met mijn jongere broers en zussen te hebben bekeken. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzondere warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op "Bonk" leek en als je alleen maar naar Tommy's maat kijkt, klopt dat zeker. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat mij aantrok was het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de tv-serie. Het volgende dat mijn aandacht trok, was de lastige bedieningsindeling. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Het is een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat zijn sprong heel bekend was. Zeer hoge, maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. Dat deden ze. Ze hebben het echt gedaan! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op de Amerikaanse versie van Super Mario Bros. 2! En ja hoor, de vijand die ik zojuist heb doodgetrapt, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waarin je in het zand moet graven en je weet dat Phil de beste graafexpert daarin is. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nooit is aangepast. Niet slecht, niet slecht. Baasgevechten zijn ook leuk. Na een tijdje spelen merkte ik ook dat ik de graphics en soundtrack kon wisselen tussen een prachtige moderne versie en een NES-niveau 8-bit versie. Het speelt hoe dan ook goed, en beide stijlen hebben hun eigen verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, heel creatief en leuk. Geïnspireerd door een van mijn favoriete spellen. Maakt goed gebruik van zijn autoriteit. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een veel beter spel dan ik had verwacht. Het is een hoogwaardige platformgame in de stijl van de Amerikaanse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie wordt goed gebruikt, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, het is een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5